SEJARAH PERLEMBAGAAN MALAYSIA

Perlembgaan Malaysia terbentuk berasaskan perlembagaan persekutuan Tanah Melayu. Pada pilihanraya yang pertama pada tahun 1955, Tunku Abdul Rahman dari Parti Perikatan telah di pilih sebagai perdana Menteri yang pertama. Ini kerana, beliau telah berjaya memenangi majoriti kerusi pada masa tersebut. Penggubalan Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu merupakan langkah pertama ke arah membentuk Kerajaan sendiri selepas Britain bersetuju untuk memberikan kemerdekaan kepada Tanah Melayu pada 1956.

Untuk tugas penggubalan Perlembagaan, Kerajaan British telah menubuhkan sebuah Jawatankuasa Kerja yang terdiri daripada wakil Kerajaan British sendiri, penasihat Majlis Raja-Raja dan pemimpin-pemimpin parti. Pada Januari 1956, Tunku Abdul Rahman mengetuai rombongan ke London untuk membincangkan soal penggubalan Perlembagaan Persekutuan dan merundingkan tarikh kemerdekaan untuk negara.

Pada Mac 1956 satu Suruhanjaya Perlembagaan diketuai Lord Reid telah ditubuhkan untuk merangka dan meneliti Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu. Ini kerana, keperlbagaian kaum yang terdapat di Tanah Melayu, Singapura, Sabah dan Sarawak perlu dinilai dari segala aspek supaya dapat menubuhkan sebuah negara yang kuat. Suruhanjaya yang ditubuhkan itu telah diberi nama sebagai Suruhanjaya Reid. Suruhanjaya tersebut telah mendapatkan pandangan parti-parti politik, persatuan-persatuan bukan politik dan individu tentang bentuk negara dan bangsa bagi negara ini. Dalam proses rundingcara itu, satu memorandum daripada parti Perikatan telah mendapat keutamaan.

Memorandum berkenaan, yang disebut sebagai Pakatan Murni, iaitu persetujuan secara bertolak ansur demi kepentingan bersama serta persetujuan menghormati hak-hak orang lain, menyentuh lima perkara utama iaitu kedudukan Raja-Raja Melayu, kedudukan agama Islam, kedudukan bahasa Melayu, kedudukan istimewa orang Melayu dan kerakyatan sama rata. Perlembagaan yang digubal Suruhanjaya Reid ini diiktiraf Jawatankuasa Kerja sebagai Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu mulai tarikh kemerdekaan negara iaitu pada 31 Ogos 1957 (MyPortal, 2011).

Pada tahun 1963, sebuh negara baru yang dikenali sebagai Malaysia telah berjaya di bentuk. Malaysia merupada gabungan 4 S iaitu, semenanjung (Tanah Melayu), Singapura, Sabah dan Sarawak. Setelah penubuhan Malaysia, perlembagaan Tanah Melayu terlah ditukar menjadi Perlembagaan malaysia. Laporan yang paling penting dalam sejarah perlembagaan Malaysia adalah hasil laporan daripada Suruhanjaya Reid.

KONTRAK SOSIAL

Keperlbagaian kaum yang terdapat di Malaysia telah menyebabkan terbentuknya Kontrak Sosial. Ini dapat di lihat dengan jelas dalam perkara yang di pertikaikan oleh semua kaum iaitu dalam artikel 153 perlembagaan Malaysia. Malaysia adalah sebuah negara yang mempunyai masyarakat pelbagai etnik, anutan agama dan kepercayaan, bahasa pertuturan serta amalan adat yang berbeza antara mereka serta kumpulan etnik dan lainnya. Penduduknya terdiri daripada tiga kaum yang utama iaitu Melayu, Cina dan India di samping kaum-kaum lain yang tergolong dalam kumpulan etnik minoriti. Dianggarkan terdapat sekitar 80 kaum wujud di Malaysia yang menuturkan sekitar 60 bahasa (J. S. Furnival dalam Muhammad Agus, 1993). Ia sebenarnya bermula setelah penghijrahan orang-orang Cina dan India ke Tanah Melayu sebaik pembukaan lombong bijih timah dan ladang-ladang getah pada awal tahun 1900.



 Artikel 153 Perlembagaan Malaysia

Memberikan tanggungjawab kepada Yang di-Pertuan Agong menjaga hak keistimewaan orang Melayu dan penduduk asal Malaysia, secara kumpulannya dirujuk sebagai Bumiputera. Artikel mengkhususkan bagaimana kerajaan pusat perlu melindungi kepentingan kaum Bumiputera dengan cara mendirikan kuota kemasukan ke dalam perkhidmatan awam, biasiswa dan pendidikan awam. Ia juga biasanya dianggap sebagai sebahagian daripada kontrak sosial, dan biasanya dikatakan sebagai pertahanan legal bagi ketuanan Melayu.

Kontrak sosial biasanya dianggap sebagai suatu persetujuan yang memberikan kewarganegaraan kepada orang-orang bukan Melayu dan bukan orang asli (kebanyakannya orang Cina dan India) sebagai ganti untuk pemberian hak keistimewaan kepada orang-orang Melayu dan orang-orang asli (dirujuk secara kolektif sebagai Bumiputera). Sebuah buku teks kajian Malaysia pendidikan tinggi yang menepati sukatan pelajaran kerajaan mengatakan: "Oleh sebab pemimpin-pemimpin Melayu bersetuju untuk melonggarkan syarat-syarat kewarganegaraan, pemimpin-pemimpin komuniti Cina dan India telah menerima kedudukan istimewa Melayu sebagai penduduk asli Malaya. Dengan penubuhan Malaysia, status kedudukan istimewa itu diperluas untuk merangkumi komuniti-komuniti penduduk asli Sabah dan Sarawak."

Oleh itu berdasarkan artikel 153 ini, menjadi tanggungjawab Yang di-Pertuan Agong untuk melindungi kedudukan istimewa orang Melayu dan anak negeri mana-mana antara Negeri Sabah dan Sarawak dan kepentingan sah kaum-kaum lain mengikut peruntukan Perkara 153 ini, dari segi jawatan dalam perkhidmatan awam, biasiswa, danasiswa dan keistimewaan pendidikan, apa-apa permit atau lesen dikehendaki bagi mengendalikan apa-apa pertukangan atau perniagaan.

Bilangan tempat yang ditawarkan oleh pihak berkuasa yang bertanggungjawab bagi pengurusan Universiti, Kolej atau institusi pendidikan itu kepada calon-calon bagi apa-apa kursus pengajian adalah kurang daripada bilangan calon yang layak mendapat tempat-tempat itu, maka adalah sah bagi Yang di-Pertuan Agong menurut kuasa Perkara ini memberikan apa-apa arahan yang perlu kepada pihak berkuasa itu untuk memastikan perizaban apa-apa perkadaran daripada tempat-tempat itu bagi orang Melayu dan anak negeri mana-mana antara Negeri Sabah dan Sarawak.



Pendapat Beberapa Tokoh Negara Mengenai Kontrak Sosial.

Prof diraja Dr Ungku Abdul Aziz berpendapat bahawa tidak wujud kontrak sosial secara fizikal antara rakyat Malaysia yang pelbagai kaum (Malaysia kini, 2011). Sebaliknya, Ungku Aziz berkata, sosial kontrak itu merupakan satu fantasi yang diwujudkan oleh ahli-ahli politik bergantung kepada kepentingan mereka. Ungku Aziz berkata, kontrak sosial itu sepatutnya dipanggil ‘kontrak' untuk menjustifikasikan tindakan afirmatif dalam bidang pendidikan dan kesihatan untuk kumpulan paling memerlukannya (Malaysia kini, 2011).

Dr Mahathir bagaimanapun tidak bersetuju dengan Ungku Aziz dan menegaskan bahawa kontrak sosial wujud walaupun tidak dalam bentuk bertulis. Dr Mahathir berpendapat, kontrak sosial memang tidak ditulis secara rasmi, tetapi kefahaman tentangnya memang wujud di kalangan pemimpim utama Perikatan iaitu Tengku Abdul Rahman dan pemimpin Perikatan yang lain ketika itu. Kefahaman kontrak sosial itu juga memberi kesan terhadap perlembagaan apabila ia memberi hak kepada orang Melayu dan juga memberi hak kepada orang Cina dan India. Orang Melayu tidak boleh mempersoal dan mencabar hak kewarganegaraan orang Cina dan India dan di situ kita dapat melihat keseimbangannya, begitu juga dengan agama. Islam yang telah menjadi agama rasmi negara dan semua orang bebas untuk mempraktikkan kefahaman agama mereka tanpa perasaan takut. (Mahathir, 2011). Kontrak sosial itu memang tidak ditulis tetapi ia termasuk semua aspek sosialisasi dalam negara ini (Malaysia Kini, 2011).


Frasa ketuanan Melayu tidak menjadi satu perkara yang disebut ramai hingga ke awal tahun 2000-an. Kebanyakan tentangan konsep ini adalah daripada parti-parti yang tidak berdasarkan kaum Melayu, seperti Parti Tindakan Demokratik (DAP), tetapi sebelum kemerdekaan orang Baba dan Nyonya juga menentang konsep ini. Konsep keulungan kaum Melayu mendapat perhatian dalam tahun 1940-an apabila orang Melayu bersatu untuk menentang penubuhan Malayan Union dan kemudian, berjuang untuk kemerdekaan. Semasa tahun 60-an, terdapat usaha yang cukup besar untuk mencabar ketuanan Melayu, diketuai oleh Parti Tindakan Rakyat (PAP) dari Singapura yang merupakan negeri Malaysia dari 1963 hingga 1965 dan DAP selepas pemisahan Singapura. Walaupun begitu, sebahagian Perlembagaan berkaitan ketuanan Melayu berakar umbi selepas rusuhan kaum Mei 13, 1969 yang terjadi akibat kempen pilihan raya yang menjadikan hak-hak orang bukan Melayu dan ketuanan Melayu sebagai isu tumpuan. Tempoh ini juga menyaksikan kebangkitan ultra yang mendesak agar kerajaan parti tunggal diketuai UMNO, dan pertambahan penekanan bahawa orang Melayu merupakan “orang asal” Malaysia iaitu hanya orang Melayu boleh dianggap penduduk asal Malaysia.

KONSEP KETINGGIAN PERLEMBAGAAN

Perlembagaan Persekutuan merupakan undang-undang tertinggi. Ini kerana, perlembagaan menjadi punca kepada semua undang-undang yang terdapat di Malaysia. Selain itu tidak ada sebarang institusi di Malaysia yang boleh mengatasi kuasa dan kedudukan Perlembagaan dan semua undang-undang tidak boleh berlawanan dengan Perlembagaan. Mahkamah mempunyai kuasa membatalkan sesuatu undang-undang yang digubal oleh Parlimen jika bertentangan dengan Perlembagaan. Walaupun Yang di-Pertuan Agong adalah Ketua Negara, tetapi Baginda juga tertakluk kepada Perlembagaan. Tidak ada seorang pun berhak mengganggu dan mempersoalkan ketertinggian perlembagaan.

Perlembagaan Malaysia mengandungi 131 Perkara yang menyentuh pelbagai aspek pemerintahan. Perlembagaan juga mengandungi 16 Bahagian. Bahagian-bahagian tersebut ialah:-

Bahagian I : Negeri-Negeri, Agama Dan Undang-Undang Bagi Persekutuan

Malaysia adalah sebuah persekutuan yang dianggotai tiga belas negeri dan tiga Wilayah Persekutuan. Islam diiktiraf sebagai agama persekutuan, tetapi agama-agama lain boleh diamalkan secara aman dan harmoni. Perlembagaan adalah undang-undang utama persekutuan. Mana-mana undang-undang yang tidak mengikut Perlembagaan adalah tidak sah.


Bahagian II : Kebebasan Asasi

Bahagian ini menyatakan kebebasan-kebebasan asasi yang kita miliki; hak untuk hidup dan kebebasan; kebebasan daripada perhambaan dan menjadi buruh paksaan; kesamarataan di sisi undang-undang; kebebasan bergerak; kebebasan bercakap, berhimpun dan bersekutu; kebebasan agama; hak untuk berpendidikan; dan hak untuk memiliki harta.


Bahagian III : Kewarganegaraan

Seseorang itu menjadi warganegara Malaysia dengan cara; dilahirkan di sini; berkahwin dengan seorang lelaki warganegara Malaysia atau mempunyai seorang ibu atau bapa warganegara Malaysia; tinggal secara sah di dalam negara ini untuk suatu masa yang ditetapkan. Bahagian III juga menyatakan bagaimana seseorang boleh menamatkan dan dilucutkan kewarganegaraan.


Bahagian IV : Persekutuan

Bahagian ini memberi panduan kepada sistem kerajaan di Malaysia. Ketua utama persekutuan adalah Yang di-Pertuan Agong yang dipilih oleh Majlis Raja-Raja untuk lima tahun. Majlis Raja-Raja dianggotai oleh kesemua Raja-Raja negeri-negeri dan juga Yang Di-Pertua bagi negeri-negeri yang tidak mempunyai Raja. Bahagian IV juga mewujudkan Kabinet dan Pejabat Perdana Menteri. Bahagian ini juga mewujudkan Parlimen yang terdiri daripada Yang di-Pertuan Agong dan dua Majlis Parlimen yang dikenali sebagai Dewan Rakyat dan Dewan Negara.


Bahagian V : Negeri-Negeri

Setiap negeri mempunyai perlembagaannya sendiri dan badan perundangan yang dikenali sebagai Dewan Undangan Negeri. Dewan Undangan Negeri mempunyai kuasa untuk menggubal undang-undang tertentu. Raja-Raja dan Yang Di-Pertua Negeri mempunyai hak dan keistimewaan masing-masing. Bahagian VI : Perhubungan Antara Persekutuan Dengan Negeri-Negeri Bahagian ini menyatakan pembahagian kuasa di antara persekutuan dan negeri-negeri. Terdapat perkara yang membolehkan Parlimen menggubal undang-undang dan terdapat pula perkara yang membolehkan Dewan Undangan Negeri menggubal undang-undang. Terdapat juga perkara tertentu di mana kedua-duanya boleh menggubal undang-undang.


Bahagian VII : Peruntukan Kewangan

menyatakan bahawa kerajaan tidak boleh mengenakan cukai atau membelanjakan wang kecuali melalui kuasa undang-undang.


Bahagian VIII : Pilihan Raya

menyatakan hak-hak kita sebagai warganegara untuk mengundi pemimpin-pemimpin kita. Badan yang ditugaskan untuk menjalankan kesemua pilihan raya dan menyediakan daftar pemilih dikenali sebagai Suruhanjaya Pilihanraya. Suruhanjaya Pilihanraya ini dilantik oleh Yang di-Pertuan Agong.


Bahagian IX : Badan Kehakiman

mewujudkan sistem kehakiman di Malaysia dan menyatakan perkara-perkara yang boleh dan tidak boleh ditentukan oleh mahkamah-mahkamah di Malaysia. Bahagian IX juga menyatakan bagaimana hakim-hakim Mahkamah Tinggi, Mahkamah Rayuan dan Mahkamah Persekutuan dilantik.



Bahagian X : Perkhidmatan-Perkhidmatan Awam

Bahagian ini mengenal pasti perkhidmatan awam di Malaysia, termasuklah pasukan polis, angkatan tentera dan perkhidmatan pelajaran. Ia juga merangkumi anggota perkhidmatan awam seperti yang berkhidmat untuk kementerian serta kerajaan-kerajaan persekutuan dan negeri-negeri. Pelantikan, kenaikan pangkat dan penamatan khidmat anggota perkhidmatan awam ditentukan oleh “Suruhanjaya–suruhanjaya” dan anggota Suruhanjaya-suruhanjaya ini secara umumnya dilantik oleh Yang di-Pertuan Agong. Bahagian X juga mewujudkan Pejabat Peguam Negara.



Bahagian XI: Kuasa Khas Menentang Perbuatan Subversif, Keganasan Terancang Dan Perbuatan Dan Jenayah Yang Memudaratkan Orang Awam Dan Kuasa Darurat.

Parlimen mempunyai kuasa untuk menggubal undang-undang yang boleh membelakangi hak-hak lain dalam Perlembagaan semasa darurat atau atas sebab-sebab keselamatan awam.



Bahagian XII : Am Dan Pelbagai

Bahasa Melayu adalah bahasa kebangsaan. Yang di-Pertuan Agong bertanggungjawab untuk memelihara kedudukan istimewa orang Melayu dan peribumi Sabah dan Sarawak dan memelihara memelihara kepentingan sah komuniti-komuniti lain. Bahagian ini juga menyatakan bagaimana pindaan boleh dilakukan ke atas Perlembagaan.



Bahagian XIIA: Perlindungan Tambahan Bagi Negeri Sabah Dan Sarawak.

Terdapat peruntukan khas untuk Sabah dan Sarawak, contohnya perizaban tanah peribumi bagi masyarakat peribumi Sabah dan Sarawak.



Bahagian XIII: Peruntukan Sementara Dan Peralihan

Bahagian ini menerangkan bagaimana undang-undang yang digubal sebelum merdeka masih berkuat kuasa sehinggalah Parlimen menggubal undang-undang baru untuk menggantikan mereka.



Bahagian XIV: Kecualian Bagi Kedaulatan, dsb., & Raja-Raja

Kedaulatan, kuasa, perogratif dan bidang kuasa Raja-Raja dipelihara dalam Bahagian XIV.



Bahagian XV: Prosiding Terhadap Yang di-Pertuan Agong Dan Raja-Raja.

Di bawah Bahagian XV, prosiding oleh atau terhadap Yang di-Pertuan Agong atau Raja-Raja harus dibawa di hadapan “Mahkamah Khas ”.



Pindaan Perlembagaan Malaysia

Perlembagaan negara boleh dipinda apabila majoriti 2/3 bersetuju kepada pindaan tersebut dikedua-dua dewan di PARLIMEN. Perlembagaan negara telah dipinda lebih daripada 42 kali sejak selepas kemerdekaan. Terdapat dua dewan penting yang terlibat dalam pindaan perlembagaan iaitu Dewan Rakyat dan Dewan Parlimen.

Dewan rakyat berperanan mengubal dan membahas rang undang-undang. Anggota Dewan Rakyat dipilih menerusi pilihanraya umum dimana mereka bertanding bagi kawasan Parlimen. Sehingga pilihanraya 2008 sebanyak 219 kerusi parlimen dipertandingkan bagi mengisi keanggotaan di Dewan Rakyat. Anggota Dewan Rakyat juga dikenali sebagai Yang Berhormat

Dewan Negara berperanan membahas rang undang-undang yang telah diluluskan di dalam dewan rakyat. Anggota dewan negara juga dikenali sebagai senator adalah dipilih dan dilantik oleh Yang Di-Pertuan Agong seramai 40 orang

Kronologi Pembentukan Perlembagaan Malaysia

1. April 1946 (Perlembagaan Malayan Union)

British Military Administration (BMA) telah dibubarkan pada bulan Mac 1945. diikuti dengan pembentukan Kesatuan Tanah Melayu (Malayan Union) pada 1 April 1946. Perlembagaan ini terbentuk hasil dari Perjanjian Mac Michael pada tahun 1945. Perjanjian ini memberi peruntukan kepada British bagi mentadbir Tanah Melayu dalam perintah-dalam-Majlis berpandukan kepada Arahan Diraja (Royal decree) bertarikh 23 Mac 1946. Semua peristiwa yang berlaku ini dipanggil sebagai Perlembagaan Kesatuan Tanah Melayu 1946. Bagaimanapun, perlembagaan dan perjanjian ini mendapat tentangan yang kuat dari raja-raja Melayu dan Rakyat Tanah Melayu. Ini kerana, konsep kesetiaan kepada raja tidak diamalkan dalam Malayan Union.



2. 1 Februari 1948 (Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1948)

Setelah Kesatuan Tanah Melayu telah gagal, satu lagi perjanjian yang dikenali sebagai Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu 1948 dibentuk. Hasil dari perjanjian ini satu perlembagaan baru telah digubal dan berkuat kuasa pada 1 Februari 1948 iaitu Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu, 1948. Mengikut perjanjian ini, Kerajaan Pusat akan mengandungi seorang Pesuruhjaya Tinggi British, sebuah Majlis Mesyuarat dan sebuah Majlis Perundangan. Majlis Perundangan (Legislative Council) mempunyai anggota rasmi dan sebilangan besar anggota tidak rasmi akan dipilih dan dilantik oleh Pesuruhjaya Tinggi British.

Sejak tahun 1948, setiap negeri Melayu mempunyai perlembagaan masing-masing. Johor dan Terengganu telah pun mempunyai perlembagaan lebih awal lagi, masing-masing pada tahun 1895 dan 1911. Ianya dipinda supaya sesuai dengan kehendak Perjanjian Persekutaun 1948.



3. Jawatankuasa Hubungan Antara Kaum (CLC)

Kepelbagaian kaum yang terdapat di Tanah Melayu telah membawa satu lagi pembentukan ke arah berperlembagan. Jawatankuasa Hubungan Antara Kaum (1949) terdiri daripada pelbagai hubungan etnik telah berusaha menyelesaikan masalah perlembagaan, politik dan ekonomi. Ia wujud kerana permintaan yang berlainan daripada pelbagai etnik. CLC ditubuhkan secara tidak rasmi untuk membincangkan isu seperti kewarganegaraan dan kedudukan istimewa orang Melayu serta dasar pendidikan. Melalui CLC ini pemimpin dari pelbagai golongan etnik berbincang secara terbuka mengenai permasalahan yang wujud dan mencari jalan penyelesaian. Tokoh yang menganggotai jawatankuasa ini ialah Dato’ Onn Jaafar, Dato’ Abdul Wahab Abdul Aziz, Tan Cheng Lok, C.C. Tan, Dr. J. S. Goonting dan E.E.C. Thuraisingham. Kebanyakan cadangan CLC telah dimasukan ke dalam usul-usul perundangan yang diluluskan oleh Majlis Perundangan Persekutuan. Jawatankuasa ini telah berjaya memupuk persefahaman antara pemimpin pelbagai kaum.



4. Perlembagaan Kemerdekaan 1957

Pada 9 Julai 1963, kerajaan-kerajaan Persekutuan Tanah Melayu, United kingdom, Borneo Utara, Sarawak dan Singapura telah menandatangani Perjanjian Malaysia Borneo Utara, Sarawak dan Singapura akan bersekutu dengan negeri-negeri Persekutuan Tanah Melayu yang sedia ada, dan persekutuan ini dinamakan Malaysia. Parlimen Persekutuan Tanah Melayu telah meluluskan Akta Malaysia untuk meminda Perkara 1(1) dan Perkara (2) Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1957. Akta ini berkuatkuasa pada 16 September 1963. Pada masa yang sama juga Queen Great Britain melepaskan bidang kuasa baginda di Borneo Utara, Sarawak dan Singapura. merdeka dan berdaulat dengan mempunyai perlembagaannya sendiri. Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1957, telah dijadikan asas kepada penggubalan Perlembagaan Persekutuan Malaysia. Perlembagaan Persekutuan Malaysia telah diisytiharkan pada 16 September 1963. Bagi sabah dan Sarawak draf Perlembagaan Persekutuan Malaysia telah dilampirkan dalam Jadula Perjanjian Malaysia dan perlembagaan itu kemudiannya telah diisytiharkan sebagai Perlembagaan Negeri Sabah dan Sarawak.

Secara ringkasnya kronologi penggubalan Perlembagaan persekutuan adalah bermula daripada Perlembagaan Malayan Union dan Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu.

PERLEMBAGAAN DI MALAYSIA.

Bagi memenuhi tuntukan rakyat dalam era sebelum kemerdekaan, pihak British telah menubuhkan satu jawatankuasa khas bagi mengkaji dan seterusnya menggubal satu perlembagaan yang dapat memenuhi tuntutan rakyat di negara ini, khususnya berkenaan dengan nilai-nilai tradisi masyarakat pribuminya. Nilai-nilai tradisi yang dimaksudkan adalah: Kedudukan istimewa Raja-raja Melayu, Hak keistimewaan orang Melayu, Agama, dan Bahasa.

Unsur-Unsur Tradisi

Berikut adalah penjelasan bagi keempat-empat nilai tradisi yang terkandung dalam Perlembagaan Persekutuan itu.

1. Kedudukan Istimewa Raja-raja Melayu dan Yang Di-Pertuan Agong.

Beberapa perkara yang terkandung dalam Perlembagaan Persekutuan dan mempunyai kaitan dengan kedudukan istemewa Raja-raja Melayu ini termasuklah Perkara 32, perkara 41, perkara 42, Perkara 44, Perkara153, dan Perkara 122B, perkara 41. Kesultanan Melayu merupakan elemen penting dalam masyarakat Melayu. Ianya mengekalkan simbol penting bagi survival orang-orang Melayu. Oleh sebab itulah unsur tradisi ini dimasukkan dalam Perlembagaan Persekutuan kerana sudah sekian lama orang Melayu diperintah berdasarkan pemerintahan beraja.


2. Agama Islam.

Perkara 3 Perlembagaan menjelaskan bahawa agama Islam ialah agama rasmi bagi Persekutuan tetapi agama-agama lain boleh diamalkan dengan bebas (Perkara 11). Namun begitu hak-hak seseorang untuk mengembangkan agama boleh dikawal atau disekat oleh undang-undang negeri, atau undang-undang Persekutuan bagi kes Wilayah Persekutuan, jika pengembangan itu dibuat di kalangan mereka yang telah menganut agama Islam – Perkara 11 (4). Berdasarkan falsafah Islam “membebaskan manusia daripada perhambaan sesama manusia”, maka perlembagaan yang baik pasti akan menghormati hak-hak rakyat dalam negara tersebut, dan tidak cuba memaksa rakyat memperhambakan diri mereka kepada ideologi pemerintah. Peruntukan undang-undang seperti ini menunjukkan bahawa pemerintah amat bertoleransi dengan kaum-kaum lain yang mengamalkan agama yang berbeza.


3. Hak keistimewaan Orang-Orang Melayu.

Dalam Perlembagaan Persekutuan, hak-hak orang Melayu dan bumiputera di Sabah dan Sarawak ada dinyatakan dalam Perkara 153. Hak Istemewa Orang Melayu dan bumiputera meliputi: Bidang Perkhidmatan Awam – Perkara 153 (2, 3 dan 4); Bidang Ekonomi – Perkara 153 (6) dan Bidang Pelajaran – Perkara 153 (2, 3 dan 4). Selain itu, kedudukan istemewa orang Melayu dan bumiputera yang lain juga terdapat dalam peruntukan Perkara 89 dan 90, iaitu berhubung dengan tanah rizab Melayu; dan Perkara 8(5)(f) berkenaan kemasukan orang Melayu dalam Rejimen Askar Melayu dengan pengecualian orang bukan Melayu sebagaimana dikuatkuasakan. Hak-hak ini tidak boleh dipertikaikan dan ia dilindungi di bawah Akta Hasutan 1948 (Pindaan 1971).


4. Bahasa Melayu sebagai Bahasa Kebangsaan

Perkara 152 (1) menguatkuasakan Bahasa Melayu sebagai Bahasa Kebangsaan Persekutuan. Bahasa ini secara automatiknya menjadi bahasa perantaraan untuk digunakan dalam semua maksud rasmi. Maksud “rasmi” ditakrifkan oleh Perkara 152 (6) dengan makna “apa-apa jua maksud kerajaan sama ada kerajaan Persekutuan atau kerajaan negeri dan termasuklah apa-apa maksud sesuatu pihak berkuasa awam”. Berdasarkan sejarah, bahasa Melayu telahpun menjadi lingua franca sekian lamanya (Salleh Abbas, 1986). Oleh kerana tanah melayu di diami oleh majoritinya orang melayu, maka adalah amat wajar sekiranya bahasa melayu dijadikan bahasa rasmi. Negara yang mempunyai satu bahasa rasmi yang mampu di fahami ileh semua kaum juga akan dapat meningkatkan perpaduan.

Perlembagaan dan Hubungan Etnik

Perlembagaan

Professor A. V. Dicey menyatakan bahawa perlembagaan menentukan pengagihan kuasa sesebuah negara atau masyarakat politiknya. Perlembagaan dijadikan dokumen rasmi dan di dalamnya terkandung segala peraturan dan prinsip sebagai panduan kepada kerajaan untuk mentadbir negara. Tun Mohamad Salleh Abas telah menjelaskan bahawa perlembagaan itu ialah suatu surat atau surat cara yang mengandungi semua undang-undang tertinggi yang difikirkan mustahak bagi mewujudkan sebuah negara yang moden (Salleh Abbas, 1986). Ini berbeza dengan pendapat yang dikemukan oleh Profesor Dicey, bahawa undang-undang perlembagaan mengandungi dua prinsip sahaja iaitu Prinsip Kedaulatan Parlimen dan Prinsip Kedaulatan Undang-Undang. Skop yang beliau nyatakan lebih kecil berbanding apa yang di katakan oleh Tun Mohamad Salleh Abas. Walaubagaimanapun, dalam apa juga pendapat, perlembagaan tetap menjadi rangka penting untuk dalam perbentukkan undang-undang negara.

Menurut Husin Mohd Tap, et.al (2008), terdapat beberapa pendapat mengenai tokoh-tokoh ilmuan mengenai perlembagaan. Antaranya ialah:-



1. A. S. Hornby dalam Oxford Advanced Learner’s Dictionary.

Perlembagaan dimaksudkan sebagai satu sistem berkerajaan di mana undang-undang dan prinsip-prinsip kerajaan tersebut berpandukan bagaimanakah sesebuah negara itu diperintah.

2. Geoffrey Marshall dan Graeme C.Moodie dalam Some Problems of the Constitution.

Perlembagaan sebagai satu komposisi (gabungan) dan fungsi kepada prinsip bahagian-bahagian tertentu sesebuah negara yang mengawal kerajaan atau badan yang dikenali sebagai rakyat.

3. C.H. Pritchett dalam International Encyclopedia of Social Sciences.

Perlembagaan sesebuah negara itu sebagai satu rangka kerja peraturan perundangan yang menjadikan atau membuatkan sistem pemerintahan negara itu.

4. C.A. Leeds dalam bukunya, Politics.

Perlembagaan sesebuah negara bermaksud sebagai prinsip-prinsip atau dasar-dasar penting berpandukan kepada cara mana negara itu diperintah dan diisytiharkan, sama ada dalam undang-undang, adapt kebudayaan atau Majlis Piagam Perjanjian.

5. C.F. Strong dalam bukunya Modern Political Constitution.

Perlembagaan sebagai koleksi prinsip-prinsip kuasa pemerintah, hak-hak memerintah dan hubungan antara keduanya akan diubah.

6. R.N. Gilchrist dalam bukunya Principles of Political Science.

Perlembagaan mengandungi satu badan atau peraturan bertulis atau tidak bertulis yang dapat mengenal pasti kerajaan yang dibentuk, satu pembentukan kuasa untuk pelbagai organisasi kerajaan dan prinsip-prinsip umum yang akan menggunakan kuasa ini.

.

Perlembagaan Malaysia


Perlembagaan Malaysia juga dikenali sebagai Perlembagaan Persekutuan. Perlembagaan Malaysia merupakan satu dokumen undang-undang bertulis yang dibentuk berasaskan kepada gabungan dua dokumen penting iaitu Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu 1948 dan Perlembagaan Kemerdekaan 1957 (1KLIK, 2011). Perlembagaan Malaysia kemudiannya telah digubal berdasarkan nasihat daripada Suruhanjaya Reid. Suruhanjaya Reid merupakan sebuah suruhanjaya bebas yang dibentuk pada 21 Mac 1956 bertujuan untuk membentuk dan mengkaji perlembagaan persekutuan Malaysia sebagai persediaan dalam mencapai kemerdekaan ( Portal Arkib, 2010). Suruhanjaya ini telah dinamakan sempena nama pengerusinya iaitu Lord William Reid yang merupakan seorang hakim Mahkamah Rayuan England.

Cadangan Suruhanjaya Reid telah diterima oleh Parlimen British pada Jun 1957. Draf perlembagaan dibentang untuk diluluskan Majlis Perundangan Persekutuan. Rang Perlembagaan itu telah diperkenankan oleh Majlis Raja-raja pada bulan Jun 1957 dan Majlis Undangan Persekutuan telah menerima dan meluluskannya pada 15 Ogos 1957. Perlembagaan tersebut kemudiannya telah dipinda dengan beberapa perubahan kecil bagi menyesuaikannya menjadi Perlembagaan Malaysia apabila Tanah Melayu bergabung dengan Singapura, Sabah dan Sarawak lalu membentuk Malaysia. Perlembagaan berkenaan berkuat kuasa sejurus selepas kemerdekaan pada 31 Ogos 1957.

Hubungan Etnik

Istilah etnik berasal daripada perkataan Yunani iaitu ethnos yang bermakna orang. Satu kumpulan etnik ditafsirkan secara sosial atas dasar ciri-ciribudayanya. Etnisiti ialah rasa kekitaan sesuatu kumpulan etnik tertentu. Inibererti wujudnya satu kebudayaan atau sub-budaya yang jelas di manaanggotanya merasa disatukan dengan satu sejarah, nilai, sikap dan tingkahlaku yang sama. Etnik sering berbeza dalam ciri-ciri budaya seperti adat resam, pola keluarga,pakaian, pandnagan mengenai kecantikan, oreintasi politik, kegiatan ekonomi dan hiburan.

Di Malaysia, orang Melayu, Cina, India, Kadazan, Melanau, dan pelbagai lagi boleh dianggap sebagai etnik. Etnik pada daasarnya bersikapetnosentrik iaitu menganggap ciri-ciri budayanya sebagai wajar, betul dan lebihutama daripada budaya etnik lain yang dipandang rendah dan anggil ganjil,berada ditahap rendah atau tidak bermoral. Penggunaan istilah ras dan etnik sering kali digunakan secara berulanganwalaupun ia membawa makna yang berbeza. Di Malaysia, kedua-dua istilah rasdan etnik sering kali dicampuradukkan dan digunakan secara bertukar-tukar sehingga maknanya menjadi lebih kurang sama. Orang Melayu, Cina dan India sepatutnya dikenali sebagai etnik juga dipanggil ras dalam kehidupan seharian.

Menurut J. S. Furnival (dipetik dalam Muhammad Agus, 1993), masyarakat yang berbilang kaum atau majmuk adalah masyarakat yang mana setiap kaumnya berpegang teguh kepada kepercayaan dan agama, bahasa, budaya dan amalan adat masing-masing. Sebagai kumpulan masyarakat mereka hanya bertemu di kedai, semasa berjual beli tetapi apabila mereka pulang ke rumah, mereka akan mengamalkan adat masing-masing.

CARA-CARA MENGATASI MASALAH PENGABAIAN NAFKAH

1. Komunikasi Yang Baik

Membina komunikasi yang baik sesama suami isteri adalah dituntut di dalam Islam. Suami harus berlaku adil kepada isteri, dan isteri juga haruslah berlaku adil terhadap suami. Komunikasi yang baik terhadap isteri termasuklah melayaninya dengan baik, lembah lembut, bertolak ansur sama ada dalam hubungan fizikal atau mental. Ini bersesuaian dengan sifat semula jadi wanita yanglembut dan mudah terguris hatinya. Perkara ini jelas dinyatakan dalam hadith Nabi s.a.w. Sabda Rasulullah s.a.w:

dari Abu Hurairah r.a ia berkata: Rasulullah s.a.w bersabda: “pergaulilah kaum wanita itu dengan pergaulan yang lemah lembut, kerana sesungguhnya kaum wanita itu dijadikan dari tulang rusuk dan sesungguhnya tulang rusuk itulah yang sebengkok-benkoknya ialah yang paling atas. Maka apabila engkau hendak meluruskannya, luruskannlah dengan perlahan dan apabila tidak diluruskan, ia sentiasa bengkok selama-lamanya. Oleh sebab itu pergaulilah wanita dengan pergaulan yang lemah lembut”. (H.R Bukhari dan Muslim)


Hadis tersebut jelas menerangkan cara komunikasi yang berkesan terhadap wanita. Perlakuan kasar kepada isteri mencakupi ucapan yang menyakitkan atau tindakan yang menyakitkan fizikalnya. Bentuk tindakan yang menyakitkan perasaan isteri misalnya mencari-cari kesilapan isteri, mengkhianati isteri, menganggu ketenangan isteri malam hari misalnya dengan pulang lewat malam dari berpoya-poya atau bermain atau bersembang-sembang di luar hanya memenuhi seleranya sendiri tanpa memerhatikan kepentingan isteri.



2. Meningkatkan Pengetahuan Isteri terhadap Hak Isteri

Peruntukan undang-undang menetapkan tanggungjawab suami membayar nafkah di bawah seksyen 72 (1) (2) Akta Undang-Undang Keluarga Islam (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1984 iaitu menjadi kewajipan lelaki menanggung nafkah anaknya, sama ada anak itu berada dalam jagaannya atau orang lain, mengadakan tempat tinggal, pakaian, makanan, perubatan dan pelajaran sebagaimana yang munasabah dan bergantung kepada kemampuan dan taraf kehidupan dengan membayar kosnya (Metro, 2011). Pihak isteri boleh memohon kepada Bahagian Sokongan Keluarga (BSK) sekiranya sudah mendapat perintah nafkah anak. Bahagian berkenaan adalah satu unit baru ditubuhkan untuk membantu ibu yang sudah mendapat perintah pembayaran nafkah anak tetapi tidak dipatuhi bapa (Metro, 2011).

Sekiranya isteri tahu hak mereka dan tahu dimana saluran yang betul untuk menegakkan keadilan, isu pengabaian nafkah boleh di selesaikan degan mudah. Isteri perlu bertindak menerusi peguam syarie atau mahkamah kerana suami bukan hanya tidak takut dengan bekas isteri, bahkan tidak takut dengan balasan akhirat (Dr Mohd Fadzilah Kamsah[9], Metro, 2011). Oleh itu dengan mendapatkan perintah mahkamah dan memberi peringatan kepada golongan suami, ia antara cara yang boleh diguna pakai dalam usaha mendapatkan hak anak-anak agar tidak dipinggirkan bapa sendiri. Selain itu, gunakan orang tengah atau mereka yang disegani bekas suami seperti keluarga, saudara-mara atau rakan karib. Memahami hukum-hakam agama mampu menyedarkan lelaki berkenaan mengenai tanggungjawabnya. Terdapat juga cadangan daripada agensi lain yang mencadangkan agar pembayaran nafkah dibuat melalui potongan gaji suami. Oleh itu, nafkah boleh di salurkan terus ke dalam akauan anak-anak.



3. Mengatur Hubungan Seksual Antara Suami Isteri

Penyaluran gelojak nafsu seksual secara halal merupakan salah satu hikmah perkahwinan. Ianya juga menjadi salah satu keperluan dalam memenuhi nafkah batin isteri. Oleh itu, ramai para ulama berpendapat bahawa melakukan hungan seksual merupakan salah satuhak isteri yang wajib dipenuhi oleh suami secara wajar dan tidak boleh diabaikan kecuali apabila terdapat alasan yang munasabah (Muhammad Bagir, 2008).

Terima Kasih

Salam hari yang indah..

"Terima kasih". dua perkataan yang simple.
'terima' itu bermaksud mengambil sesuatu yang di beri
manakala kasih bermaksud sayang
Jadi adakah maksud ungkapan terima kasih itu mengambil kasih yang diberi?.
Bagi aku, ucapan terima kasih itu masih seperti itu.
Maksud itu aku tu adalah 'mengambil kasih yang diberi'.
Tapi itu hanya yang tersurat.
Tersiratnya adalah suatu tanda penghargaan.
kerana apa ?. sudah pasti ucapan itu terucap kerana seseorang melakukan
perkara baik terhadap kita.
atau mungkin...
iainya kerana kita terasa apa yang di berikan oleh seseorang itu berguna pada kita.
contohnya macam kita pergi kedai,
orang kedai tu bagi layanan yang cukup baik kepada kita.
Kita berasa senang dan urusan kita mudah.
Kalau dilihat dari sudut faedah, orang kedai yang patut ucapkan terima kasih kepada kita.
sebabnya kita membeli apa yang dia jual. Kita dah beri keuntungan kepada dia.
Tapi sebenarnya kita juga patut ucap terima kasih kepada dia
kerana dia memudahkan urusan membeli kita.
Begitulah bagaimana ungkapan itu memainkan peranannya.

Hebatnya ungkapan itu sebenarnya mampu meresap ke hati.
Kerana sebenarnya ucapan itu adalah penghargaan murah yang sebenarnya tinggi nilai nya.
Kalau tak percaya, cuma jumpa mak ayah atau telefon mereka.
Kemudian kata, "ibu/ ayah... terima kasih kerana lahirkan saya ke dunia ini"
percayalah air mata gembira akan bergenang di tubir mata mereka.
Dan percayalah kalau mereka depan mata, kita pasti dapat ciuman.
Paling kurang pun dapat senyuman kegembiraan daripada mereka.
Hebat kan?
Tapi sebenarnya paling hebat lagi apabila, tidak ramai anak yang mampu ucapkan perkataan itu.
kerana ianya ucapan yang ringan tetapi berat jisimnya.
Hebatkan?.

Ucapan terima kasih sebenarnya mampu lembutkan hati seseorang.
contohnya bila bertemu dengan orang yang garang.
Kita ada urusan dengan dia.
Tapi dia layan tak layan saja.
lepas tu bila urusan selesai, kita berdiri depan dia, ucap terima kasih dan senyum.
percayalah bila kita ada urusan dengan orang tu lagi,
dia akan layan kita dengan lebih baik dari yang asal.
Paling kurang pun, dia tak kan lambat-lambat macam sebelumnya.
Sebab dia terasa kita dah beri dia penghargaan.
Melainkan orang yang korang jumpa tu memang bapak segala malas.

Jadi...
Cubalah amalkan ucapkan terima kasih kepada orang lain.
Walau apa pun yang dia lakukan.
Walaupun dia memburukkan kita, ucaplah terima kasih.
Kerana dengan cara itu, dia mungkin rasa buruknya perangai dia memburukkan kamu.
Ucaplah terima kasih pada sesiapa yang telah berbuat baik kepada kita.
Ucaplah terima kasih pada sesiapapun yang menolong kita
dan yang paling penting, ucaplah terima kasih kepada mak ayah kamu yang telah melahirkan, mendidik dan menjaga kita dengan kasih sayang.

Jom telefon mak ayah....

Dari jauh terasa rindu mama dan baba...

terima kasih kerana melahirkanku dan membesarkanku..

Boboi Dan Auni Di Berkas

Isi Berita di ambil dari KOSMO

26/07/2011 6:09pm

KUALA LUMPUR - Dua kumpulan penyamun yang digelar ”Boboi” dan ”Auni” yang suka menyamun semasa kenderaan berhenti di lampu-lampu isyarat di sekitar ibu kota ditahan sejak Khamis lepas.

Ketua Polis Daerah Sentul, ACP Zakaria Pagan berkata, mereka yang terdiri daripada tujuh lelaki berumur 20 hingga 24 tahun ditahan di sekitar Ulu Klang, Jinjang dan Pandan Indah sejak 21 hingga 23 Julai lalu.

"Kesemua mereka yang merupakan penagih dadah bergerak aktif di sekitar Lembah Klang iaitu di Jalan Genting Klang, Tun Razak dan Segambut,” katanya pada sidang media di pejabatnya di sini hari ini.

Beliau berkata, penahanan itu dilakukan berikutan terdapat 40 hingga 50 kes samun berlaku di lampu-lampu isyarat sejak awal tahun ini.

"Setelah penangkapan mereka, kita tidak lagi menerima sebarang laporan kes samun di lampu isyarat dan kami percaya kes-kes sebelum ini juga melibatkan dua kumpulan penyamun tersebut,” katanya. - Bernama


Artikel Penuh: http://www.kosmo.com.my/kosmo/content.asp?y=2011&dt=0726&pub=Kosmo&sec=Terkini&pg=bt_06.htm#ixzz2r8jFyeYu
Hakcipta terpelihara

Berita di atas aku copy dan paste dari KOSMO.

Membaca tajuk berita tu buat aku ketawa besar.

Kenapalah comel sangat nama kumpulan Perompak tu.

Macam kumpulan budak-budak nak ikut bintang kecil.

Yang paling buat aku tak tahan adalah.. aku mula teringat kat Kuntum yang lembut.

DEFINISI NAFKAH DAN JENIS-JENISNYA.

Nafkah menurut istilah ialah mengeluarkan belanja atau sara hidup kepada mereka yang wajib atas seseorang itu untuk membiayainya. Biaya yang dimaksudkan ialah semua hajat dan keperluan pelajaran, makanan, ibadat, tempat tinggal dan sebagainya (al-Syarbini, 425 [1]: Robiatul).

Nafkah berasal dari perkataan arab yang bermaksud sesuatu yang dibelanjakan daripada wang atau yang senilai dengannya untuk mencukupi keperluan harian. Ibn Qudamah telah mendefinisikan Nafkah sebagai sesuatu yang dibelanjakan untuk melengkapkan apa sahaja yang menjadi keperluan asas kehidupan isteri untuk hidup seperti makanan, minuman, pakaian dan juga tempat tinggal. Sayyid Sabiq pula menambah bahawa pemberian suami untuk memenuhi keperluan isterinya seperti makanan, minuman dan juga ubat-ubatan walaupun isterinya seorang yang kaya, mempunyai duit sendiri dan mampu menanggung dirinya sendiri.

Hak nafkah yang wajib diberikan kepada keluarga boleh dibahagikan kepada dua jenis, nafkah zahir dan nafkah batin. Nafkah zahir ialah segala keperluan hidup, seperti tempat tinggal, makan dan pakai. Anggarannya adalah berdasarkan kepada kebiasaan satu-satu negeri dan zamannya. Juga berdasarkan kepada kemampuan suami, susah atau senang. Nafkah Batin merupakan keperluan dalaman rohani. Oleh itu, pemikiran masyarakat kini yang mengaitkan nafkah batin hanya sekadar mencukupi kepuasan dalam hubungan persetubuhan harus di kikis. Seks hanya salah satu cabang bagi maksud nafkah batin, selain seks berkongsi masalah, mendengar luahan isteri, berbual dan bermesra serta mendidik ajaran agama terhadap isteri juga termasuk dalam definisi nafkah batin (Robiatul Adawiyah, 2011)[2].



1.) Nafkah Suami Kepada Isteri

Seperti yang telah diterangkan, nafkah terbahagi kepada dua jenis iaitu nafkah zahir dan batin. Oleh itu, adalah menjadi kewajiban bagi para suami mencukupi kedua-dua nafkah tersebut kepada isterinya. Kewajiban untuk mencukupi keperluan nafkah tersebut telah dinyatakn dengan jelas di dalam Surah An-Nisaa’ ayat 32 yang bermaksud;

“ Kaum lelaki itu adalh pemimpin dan pengawal yang bertanggungjawab terhadap kaum perempuan, kerana Allah telah melebihkan orang lelaki (daripada beberapa keistimewaan) atas orang-orang perempuan, dan juga kerana orang lelaki telah membelanjakan (memberi nafkah) sebahagian dari harta mereka.”



Dalam surah al-Baqarah, ayat 233 juga, Allah telah menekan kewajiban tersebut dalam firmanNya yang bermaksud :

“... Dan kewajiban ayah menanggung nafkah dan pakaian mereka dengan cara yang patut. Seseorang itu tidaklah dibebani lebih dari kemampuannya.”
Begitu juga dengan satu hadis yang diriwayatkan oleh Abu Daud dan al-Nasa’i yang bermaksud:

“Ya Rasulullah, apakah hak isteri ke atas kami?” Sabda Rasulullah SAW, “Hendaklah engkau memberi makan kepadanya apabila engkau makan dan hendaklah memberi pakaian kepadanya seperti mana engkau berpakaian.”

Oleh itu, dengan jelas telah dinyatakan akan kewajiban mencukupi nafkah isteri oleh suami. Walaubagaimanapun, isteri tidak boleh meminta sesuatu perkara secara berlebih-lebihan. Ini kerana, pembayaran nafkah oleh suami terhadap isterinya perlulah mempertimbangkan soal kemampuan suami. Suami juga harus menyediakan dan mencukupi nafkah dari sumber yang halal. Ini kerana, setiap apa yang di makan akan menjadi darah daging isteri dan anak-anak. Allah SWT memerintahkan kaum mukminin seperti yang diperintahkan ke atas Rasul dalam ayat 51 dalam Surah Al-Mukminuun yang bermaksud :

“...makanlah dari makanan yang baik-baik dan kerjakanlah amal yang soleh.”

Dalam ayat 172 Surah Al-Baqarah juga, Allah SWT berfirman Mafhumnya[3] :

“Wahai orang-orang yang beriman, makanlah di antara rezeki yang baik-baik yang kami berikan kepada kamu”.


Miftah Faridl (2004)[4] dalam bukunya yang bertajuk 150 Masalah Nikah dan Keluarga telah menyenaraikan isu suami yang tidak membayar nafkah sebagai masalah yang ke 69 daripada 150 masalah. Selain itu, beliau juga menyentuh masalah nafkah dalam masalah yang ke 71 apabila masa masa kini timbul masalah isteri yang terpaksa sibuk mencari nafkah manakala suami duduk diam di rumah. Menurut beliau, suami wajib menyediakan nafkah lahir (zahir) dan batin kepada isteri dan anak-anaknya. Kegagalan suami berbuat demikian dengan sengaja akan menyebabkan ia menjadi hutang dan setiap hutang harus di langsaikan. Hutang nafkah merupakan hutang suami yang wajib di lunasi (Muhammad Bagir, 2008)[5]. Hutang seperti itu, tidak dianggap gugur dengan kematian suami mahupun dengan cara penceraian sama seperti hutang-hutang yang lainnya (Muhammad Bagir, 2008). Hutang nafkah batin hendak di bayar dengan cara melakukan pembaikan diri, dan pembaikan sikap terhadap isteri sehingga isterinya sedia untuk memaafkannya dengan penuh ikhlas dan kesungguhan (Miftah Faridl, 2004). Manakala hutang nafkah zahir perlu dibayar dengan cara memberikan sesuatu pemberian berupa wang ringgit, pakaian, penjagaan kesihatan atau apa-apa juga bentuk pemberian yang bersesuaian (Miftah Faridl, 2004).[4]

Walaubagaimanapun, islam masih bertoleransi terhadap pembayaran nafkah berdasarkan firman Allah dan surah al-Talaq ayat 7 yang bermaksud;


” hendaklah orang yang mampu memberi nafkah menurut kemampuannya. Dan orang yang disempitkan rezkinya hendaklah memberi nafkah dari harta yang diberikan Allah kepadanya. Allah tidak memikulkan beban kepada seseorang melainkan sekadar apa yang Allah berikan kepadanya”.(al-Talaq:7)

Ini bermakna, sekiranya suami benar-benar tidak mampu, maka suami tersebut tidak berdosa ini kerana pembayaran nafkah adalah menurut kemampuan suami. Akan jatuh syarat wajib kepada suami untuk memberikan nafkah kepada isterinya apabila suami dan isteri telah bernikah, secara sah. Selain itu, isteri telah menyerahkan dirinya untuk suami (tidak menolak permintaan suami untuk melakukan istimta’) dan isteri telah mengikut serta tinggal di tempat atau kediaman yang dipilih suami.

Sekiranya ketiga-tiga syarat tersebut tidak dipenuhi, suami berhak untuk tidak memberikan apa-apa juga jenis nafkah terhadap isterinya. Ini dapat dilihat dalam konteks perkahwinan Nabi Muhammad SAW dengan Aisyah r.a. Selepas Rasulullah SAW telah menikahi Aisyah r.a secara sah, mereka tidak tinggal bersama sehingga Aisyah telah benar-benar bersedia dan baligh. Selepas lebih dua tahun tempoh perkahwinan dan Aisyah telah tinggal sebumbung dengan Baginda, barulah Baginda memberikan nafkah kepada Aisyah (Muhammad Bagir, 2008). Tidak ada mana-mana riwayat dari para ulama yang menyatakan Rasulullah membayar keseluruhan nafkah sepanjang dua tahun mereka tidak berkumpul bersama (Muhammad Bagir, 2008).

Pada masa kini, ramai wanita telah mempunyai kerjaya sendiri dan kebanyakan mereka telah berkerja dan mencari perdapatan sendiri sehingga ada diantara mereka yang tidak memerlukan duit suami. Walaubagiamanapun, suami masih wajib memberikan nafkah kepada isteri bekerja mengikut kemampuan dan keperluannya, bukan atas keinginan peribadi atau hawa nafsu. Kemampuan isteri untuk memenuhi keperluan dirinya sendiri tidak akan menjatuhkan atau melupuskan kewajiban suami untuk mencukupi nafkah zahir dan batin.



Nafkah Zahir Untuk Isteri

Nafkah zahir bagi isteri adalah meliputi pakaian, makanan, tempat tinggal dan lain-lain keperluan dalam kehidupan bersesuaian dengan kemampuan suami. Sekiranya suami tidak memberikan apa yang sepatutnya kepada isteri dan anak-anaknya sedangkan ia mampu maka isteri berhak mengambil harta suami tanpa kebenaran suaminya berdasarkan hadith di bawah:

“dari Aisyah r.a berkata: sesungguhnya Hindun datang kepada rasulullah lalu berkata: “wahai Rasulullah, Abu Sufyan adalah orang yang kikir dan tidak mahu memberikan kepadaku belanja yang cukup untukku dan anakku, sehingga terpaksa aku ambil dari hartanya tanpa pengetahuannya”. Lalu Baginda bersabda: “ambillah sekadar cukup untuk dirimu dan anakmu dengan wajar”. (H.R Bukhari dan Muslim).



Menurut Imam an-Nawawi [8]bahawa hak-hak yang wajib terhadap isteri itu tujuh perkara iaitu;

1. Makanan.

2. Bahan-bahan seperti rempah-ratus (bawang, minyak masak, garam, gula, asam termasuk lauk-pauk dan sebagainya).

3. Pembantu bagi isteri yang kebiasaannya mempunyai pembantu.

4. Pakaian.

5. Alat-alat pembersih badan dan pencuci pakaian, sikat dan sebagainya.

6. Perkakas-perkakas rumah seperti perkakas bilik air, perkakas tidor dan sebagainya

7. Tempat tinggal (rumah). (an-Nawawi.450-461).

Dalam Surah al-Talaq ayat 6, Allah telah berfirman mafhumnya;

“tempatkanlah mereka (para isteri) di mana kamu bertempat tinggal menurut kemampuanmu dan janganlah kamu menyusahkan mereka dan menyempitkan hati mereka. Dan jika mereka (isteri-isteri yang sudah ditalaq) itu sedang hamil maka berikanlah kepada mereka nafkahnya hingga mereka bersalin” (al-talaq:6.

Ayat ini menunjukkan, menyediakan tempat tinggal isteri adalah merupakan sebahagian tanggungjawab suami. Sekiranya, si suami telah menceraikan isteri dalam keadaan hamil, si suami tetap bertanggungjawab menyediakan tempat tinggal terhadap bekas isteri kerana wanita tersebut sedangkan mengandungkan zuriatnya.



Nafkah Batin untuk Isteri

“..isteri-isterimu adalah seperti tanah tempat kamu bercucuk tanam, maka datangilah tanah tempat becucuk tanammu bagaimana saja kamu kehendaki. Dan kerjakanlah amal yang baik untuk dirimu dan bertaqwalah kepada Allah dan ketahuilah bahawa kamu kelak akan menemui-Nya. Dan berilah khabar gembira orang-orang beriman. (al-Baqarah:223)

Dalam Islam isteri boleh menolak hajat atau keinginan suaminya untuk bersetubuh dengan syarat ia mestilah dalam keadaan darurat atau keuzuran seperti semasa haid, nifas, sedang dalam ihram dan sebagainya. Bagaimanapun pengertian mengenai darurat dan keuzuran bukan setakat itu, banyak lagi perkara lain yang perlu difahami setiap suami. Misalnya jika isteri mengalami masalah kesihatan yang menyebabkan isteri tidak berupaya melayan kehendak seks suami, ia juga ditakrifkan sebagai darurat. Begitu juga jika isteri berada dalam keletihan yang amat sangat, penolakan berkenaan dirujuk kepada isteri yang dalam tertekan, runsing, mengantuk yang teramat sangat dan keletihan yang amat sangat sehingga meyebabkan isteri berkenaan tidak berkeupayaan melayani kehendak seks suaminya dengan baik, ia juga dibolehkan. Lebih-lebih lagi bagi isteri yang bekerja, tujuannya untuk membantu suaminya sendiri dalam soal kewangan.

Walaubagaimanapun isteri perlu faham, jika mereka menolak hajat suaminya, ia mestilah ditolak dengan cara yang baik dan mestilah dijelaskan dengan sejelas dan sebaiknya sebab-sebab itu kepada suaminya, sehingga suaminya boleh memahami dan bertolak ansur dengannya.

Terdapat juga sesetengah suami yang sanggup menggunakan kekerasan atau paksaan ke atas isterinya untuk melakukan hubungan jenis demi memuaskan nafsunya sendiri dengan menafikan terus hak isteri , walaupun isteri berada dalam keadaan tidak bersedia dan sudah pun menolak hajatnya dengan baik. Dalam keadaan seperti ini, jika suami tidak memahaminya, isteri boleh membawanya ke mahkamah dan mahkamah pasti akan memberikan pertimbangan yang sewajarnya.

Namun begitu pangertian nafkah batin bukanlah berkisar perlakuan seksual semata-mata. Seks hanya salah satu cabang bagi maksud nafkah batin, selain seks berkongsi masalah, mendengar luahan isteri, berbual dan bermesra serta mendidik ajaran agama terhadap isteri juga termasuk dalam definisi nafkah batin.



Kadar Nafkah Yang Wajib Diberikan Kepada Isteri

Berdasarkan ayat-ayat al-Quran yang berkaitan dengan hal ini, para ulama bersepakat bahawa penentuan jumlah nafkah yang wajib diberikan kepada isteri adalah bergantung kepada kemampuan suami dan bukannya berdasarkan status isteri sama ada dari keluarga berada mahupun keluarga sederhana( Muhammad Bagir, 2008). Sesetengah ulama pula berpendapat bahawa kadar minimum nafkah yang patut diberikan kepada isteri adalah keperluan makan setiap hari, namun keperluan isteri sepatutnya mengikut keadaan semasa (Muhammad Bagir, 2008). Ini bermakna, mencukupi keperluan isteri seperti makanan, pakaian dan kediaman haruslah sesuai dengan peredaran zaman, keadaan kawasan kediaman dan kemampuan isteri. Contohnya, apabila berpindah ke negeri lain dalam cuaca berbeza, suami sepatutnya menyediakan keadaan yang selesa untuk isteri sekiranya suami mampu.



Nafkah Bapa Kepada Anak-Anaknya

Allah SWT berfirman; “.. Dan kewajiban ayah menanggung nafkah dan pakaian mereka dengan cara yang patut” (QS al-Baqarah (2):233).

Ayat di atas menunjukkan dengan jelas kewajiban seorang bapa memberikan nafkah kepada anak-anaknya. Seorang bapa wajib memberikan nafkah kepada anaknya sekiranya anak-anaknya masing kecil dan tidak mampu mencari nafkah sendiri atas sebab-sebab yang tidak disengajakan seperti sakit dan cacat. Sekiranya seorang anak telah baligh, berakal dan mempunyai keupayaan untuk berkerja, maka tanggung bapa untuk memberikan nafkah telah selesai. Seorang bapa tetap wajib memberikan nafkah kepada anak selama mana anak-anaknya masih tidak mampu menyara diri sendiri walaupun dia telah bercerai dengan ibu kepada anak-anaknya.


Di tuturkan dari abu Hurairah r.a berkata ( bahawasanya) Rasululluah bersabda:

“satu dinar yang engkau nafkahkan di jalan Allah, satu dinar yang engkau nafkahkan untuk memerdekakan budak satu dinar yang engkau berikan kepada orang miskin dan satu dinar yang engkau nafkahkan untuk keluargamu, maka yang paling besar pahalanya ialah dinar yang engkau nafkahkan untuk keluargamu”.

(hadith riwayat Muslim)



Di tuturkan dari Ummu Salamah r.a (yang) berkata, “(Suatu Saat) saya bertanya (Kepada Rasulullah SAW), “Wahai Rasulullah, apakah saya mendapat pahala apabila saya memberikan nafkah kepada putra-putra Abu Salamah, karena saya tidak bisa membiarkan mereka begini dan begitu. Sesungguhnya mereka pun anak-anak saya”. Jawab Baginda, “ Ya, engkau mendapat pahala terhadap apa yang engkau nafkahkan kepada mereka.”

(hadith riwayat Bukhari dan Muslim)


Sekiranya seorang anak telah baligh dan mempunyai kemampuan untuk berkerja tetapi anak tersebut masih belajar, seorang bapa bertanggungjawab untuk menanggung keperluan anaknya untuk belajar. Ini kerana, memberikan pendidikan sebagai persiapan menjadi umat berilmu untuk dunia dan akhirat merupakan sebahagian daripada nafkah seorang bapa kepada anaknya. Pakaian yang bersih, kediaman yang selesa, penjagaan kesihatan dan makanan yang mencukupi berdasarkan kemampuan merupakan keperluan nafkah yang sepatutnya dipenuhi oleh seorang ayah kepada anaknya.

Tangkai Masak Ayam Masak Rendang

Hari ini aku seorang saja ada kelas.

Maklum saja lah.. budak repeater...

Penat-penat balik setelah berjalan kaki. 

Dengan cuaca yang panas..

Kaki malas-malas melangkah.

Buka pintu rumah, macam biasa semua buat hal sendiri.

Masing-masing menghadap komputer.

Oney Kuntum masih seperti pagi tadi.

Kedudukan yang sama.. gelak sorang-sorang.

Tengok apa ntah.. Tapi mungkin mampu menghiburkan hatinya.

Kita tunggu sampai malam.. kedudukan yang sama.

Statik cuma bahu terinjut-injut menahan ketawa.

Tapi yang menariknya..

Atas meja ada makanan!.

Wah... jarang-jarang ni!. Maklumlah yang tukang masak lauk aku ja.

Memang sebelum kami pindah lagi aku kata nak jadi tukang masak.

Tapi aku tak mau basuh pinggan dan buang sampah.

Aku tengok juga apa yang ada.

Ayam masak rendang kau!

Kelas gitu...

Aku rasa sikit. Sedap!. 

Sebenarnya tangkai ni pandai masak, cuma malas buat kerja remeh ja.

Aku tak makan banyak sebab aku dah makan kat cafe.

Perut kenyang. Saja makan siap-siap sebab aku penat.

Kalau ku tahu mereka masak.. makan di rumah ja. Jimat!.